Hoe ik nu omga met narcistische mannen

Afgelopen zondag ging ik in mijn eentje uit eten. Ik had een zware week achter de rug, en ik mocht mezelf wel even verwennen. Ik ging naar El Francès in Tarifa: een van de beste restaurants.

Ik ging in mijn eentje aan tafel zitten en normaal vind ik dat niet zo’n probleem, maar het is toch wel een beetje een ding. Naast me ging een man zitten die ook alleen was, dus ik maakte er een punt van om hem aan te spreken, en even later schoof ik bij hem aan.

En toen gebeurden er drie hele rare dingen.

>> Kijk hier onder naar de video of lees de tekst die onder de video staat<<

Het eerste wat gebeurde was dat tot twee keer toe hij naar het toilet ging, en dan vroeg hij of ik voor hem wilde bestellen, eerst wijn, en toen het toetje. Ik dacht: nou ja, vreemde timing, maar hij moet zeker nodig naar het toilet. Dus ik bestelde dat. Toen was er een serveerster heel wakker die naar me toekwam en die zei: “ja maar wel twee gescheiden rekeningen hè?” En ik dacht: ja natuurlijk, maar ik had nog steeds niet in de gaten wat er eigenlijk gebeurde.

Het tweede dat gebeurde is dat deze man aan ‘mansplaining’ ging doen. Dat wil zeggen dat hij mij uit ging leggen hoe ik in elkaar zat. Hij was een investeerder en hij had geleerd om mensen te lezen, hij was mij aan het lezen, en hij zei: jij zit zo en zo in elkaar, en dat presenteerde als de waarheid. Ik werd daar natuurlijk redelijk opstandig van, dus ik dacht: ik heb wel meer in mijn mars, dus ik liet hem mijn website zien.

Dat was meteen het derde rare ding wat er gebeurde. Hij bekeek mijn website, zei niet, pakte zijn portemonnee en zei: laten we gaan. Ik voelde me enorm afgewezen.

Toen ik thuis kwam na dit etentje, voelde ik me heel rot. Ik dacht: wat is er nu eigenlijk gebeurd? En ineens dacht ik: “Oh, die man was erop uit dat ik die bestellingen die ik voor hem had gedaan zou gaan betalen. Ik ben zo goed van vertrouwen dat ik niet eens door heb dat hij dat aan het doen is, daar moest een serveerster me op wijzen."

Vervolgens kwam ik er thuis pas echt achter dat hij dat mansplaining aan het doen was. Ik voelde me niet goed, maar ik wist op dat moment niet goed wat er gebeurde.

Toen ik thuiskwam waren al mijn oude draken wakker. Ik heb 25 jaar een relatie gehad met een narcistische man die mij altijd aan het manipuleren was, die mij altijd aan het vertellen was hoe ik in elkaar zat en die mij dat presenteerde als de waarheid. Die mij altijd aan de ene kant ophemelde en aan de andere kant ook ongelofelijk de grond in kon boren. Je kent het waarschijnlijk wel: alle trekken van een typisch narcistische persoonlijkheid.

En wat ging ik doen toen ik thuis kwam? Daar wil ik heen met dit verhaal, los van dat ik graag wil vertellen dat ik weer een foute man tegen ben gekomen. Waar ik heen wil met dit verhaal is dat ik me rot ging voelen omdat ik dacht: “waarom moet mij dit nu weer overkomen, waarom ben ik zo goed van vertrouwen, waarom laat ik dit toe.”

En toen dacht ik: dat heb ik te vaak gehoord. Ik ken heel veel vrouwen die narcistische mannen tegenkomen en die vervolgens zeggen: “wat heb ik gedaan, waarom heb ik dat toegelaten.”

Victim blaiming, noemen ze dat ook wel. Dat is dat je het slachtoffer bent van een narcist, en vervolgens geef je jezelf de schuld.

De spirituele gemeenschap doet daar voor een deel aan mee als ze zeggen: wat je tegenkomt dat trek je aan, dus het ligt aan jezelf als jij een narcistische man tegenkomt. Dan heeft dat te maken met je eigen energie.

Op dat moment besloot ik: “Ik doe het niet meer. Ik ga de schuld niet op me nemen. Sterker nog: ik weiger die man invloed te geven op hoe ik me nu voel.”

Ik ben thuis op de bank gaan zitten en ik dacht: “Ik ga me nu blij voelen. Ik heb een rotweek achter de rug, en ik heb heerlijk gegeten, de serveerster was super aardig, ik ga op de positieve dingen letten, en ik geef die man niet het recht om te bepalen hoe ik me voel. Ik heb niets verkeerd gedaan. Ik ben van goede trouw, dat is een goede eigenschap, en dat hij slecht gedrag laat zien, dat laat ik bij hem. Ik ga er geen verantwoordelijkheid meer voor nemen.

Dus dat was een hele doorbraak. Daar was ik heel blij mee. Dat maakt mijn verleden niet goed, maar het maakt wel dat ik nu weer een manier heb gevonden om ermee om te gaan.

Ik ben heel nieuwsgierig of jij dezelfde ervaringen hebt, en of je dit met me wilt delen onder deze video, of in een mail als het te persoonlijk is.

Ik hoor heel graag ook jouw verhaal, want het is belangrijk dat vrouwen elkaar hierin steunen. In plaats van dat we in ons eentje zitten te tobben en ons zelf de schuld te geven, is het goed als we daar eens over leren praten, en ook op andere manieren naar leren kijken.

“Het is niet jouw schuld.” Dat is een zin die mij altijd heel erg helpt. “Het is niet jouw schuld.”

Ik ben benieuwd wat jouw ervaringen zijn. Laat je het me weten? Ik kijk uit naar je reactie. Op het contactformulier staan alle plekken waar je me kunt vinden.

Je kunt ook een gratis Heldinnen coaching sessie met mij boeken!

Kijk voor meer informatie op de website travellingtheroadtofreedom.com