Ik vertrek uit het paradijs

Het is november, en ik loop in mijn blouse op een zonnig strand. Dat moet het toppunt van geluk zijn toch? En toch heb ik besloten eind van de maand terug te keren naar het koude Nederland. In deze video zal ik je proberen uit te leggen waarom.

>> Kijk hier de video, of lees de tekst onder de video<<

Ik woon op 300 meter van het mooiste strand van Europa. Dat is het Los Lances strand in Tarifa. Het heet niet voor niets de Costa de la Luz. Het licht hier is zo prachtig.

Op dit soort windstille zonnige dagen kan ik zo genieten. Ik ben net wezen zwemmen in zee. Mensen liggen in bikini op het strand.

Bovendien: mijn leven doet het goed op social media. Aan de buitenkant ziet het er goed uit.

Dit is vrijheid, dat ik hier kan wonen, en toch mijn geld kan verdienen. Waarom ga ik dan toch terug naar Nederland?

Dat is omdat ik de verbinding mis.

- ik maak geen deel uit van de Spaanse cultuur

- ik mis de Nederlandse cultuur

- ik snap de grapjes niet

- in vriendschappen heb ik altijd moeite om precies te zeggen wat ik bedoel

De vrijheid aan de buitenkant is slechts de helft van vrijheid. Natuurlijk is het leuk als je locatie onafhankelijk kan werken

Maar dat is niet wat je een gevoel van vrijheid geeft. Vrijheid is als het uiteindelijk niet uitmaakt waar je woont, omdat je je vrij voelt

Dat is de essentie van mijn routekaart naar vrijheid die ik heb ontwikkeld, waarmee ik vrouwen help om de vrijheid te vinden om te zijn wie ze zijn, om te doen wat ze willen doen, om te zeggen wat ze willen zeggen, ondanks alle draken die op de weg staan.

Daarover organiseer ik een retraite in Tarifa, in het voorjaar van 2024.

Dat is voor mij de beste reden om weer terug te komen, en om mijn Nederlandse vrienden al het moois van Tarifa te laten zien. Tarifa zal altijd mijn thuis blijven.

Kijk op de website traveliingtheroadtofreedom.com/retraite

En misschien lopen wij hier straks samen op het strand.

Kijk voor meer informatie op de website travellingtheroadtofreedom.com